Aards

Een reis naar de Galapagoseilanden, dat lijkt me geweldig. Daar leven planten en dieren die nergens anders op aarde te vinden zijn. Reisgidsen zijn jubelend, maar tot mijn teleurstelling kost een bezoek een kapitaal. Ik verzet daarom snel mijn zinnen en droom weg over wat de wereld nog meer te bieden heeft.

Terwijl ik de aarde als ecosysteem overdenk, kom ik tot de conclusie dat wij aardbewoners zo flexibel als een deur zijn. Tuurlijk, we kunnen ons handhaven op de Noordpool en in de tropen, op toendra’s en in oerwouden. Maar op heelalschaal gezien zijn we onwaarschijnlijk kieskeurig.

Zelf voel ik me in zee bijvoorbeeld pas senang als het water de achttien graden nadert. Beneden de tien graden ben ik in no time onderkoeld, boven de vijfentwintig ligt oververhitting op de loer. Op het droge ben ik meer in mijn element en kan ik wat temperatuur betreft ook meer hebben. Tussen pakweg min tien en plus veertig kán ik overleven, als ik tenminste in het ene uiterste een dikke jas aantrek en me in het andere volstrekt niet druk maak. Die vijftig graden beslaan nog steeds maar een fractie van wat op temperatuurgebied denkbaar is.

Ook met brandstof ben ik geen gemakkelijke. Mijn motor eist een uitgekiende cocktail van water, zuurstof en organisch materiaal. En wee mijn gebeente als de vitaminen ontbreken: dan loopt mijn raderwerk piepend en knarsend vast. Een week zonder water is funest en zonder zuurstof kan ik het acuut vergeten.

Ik ben niet de enige die zo’n pietje precies is. De rest van het aardse leven is geen haar beter. Van mens tot modderkruiper, van gordeldier tot geranium, van bloedrode gordijnzwam tot bruine wormkruidkokermot. Allemaal dragen we een eisenpakket van heb-ik-jou-daar mee in ons DNA. En er zit geen duimbreed onderhandelingsruimte in.

Het aardse ecosysteem is een ernstig geval van uit de hand gelopen evolutie, zo besluit ik mijn gedroom. Als in een sterrenstelsel verderop ook reislustige wezens wonen, zullen ze smullen van dit merkwaardige eilandje in het heelal: tjokvol kieskeurige soorten die alleen hier te vinden zijn. Ik hoor de reisgidsen al jubelen en boek snel een reis naar mijn achtertuin.

 

Renske Postma, 8 november 2015