Veelbetekenend

Met mijn ogen dicht streel ik de bast van de forse eikenboom. Diep geconcentreerd laat ik tot me doordringen wat mijn hand voelt: ruwe ribbels in vochtige schors, hier en daar fluweelzacht mos. Een sprietje dat mogelijk tak wil worden buigt gewillig onder mijn hand en springt daarna veerkrachtig terug. Op mijn vingers hecht zich een zacht, korrelig laagje.

Nee, ik ben niet het type dat met bomen in gesprek gaat. Ook is dit geen oefening in meditatie. Ik ben verzonken in een wetenschappelijk experiment. Na een korte rekenexercitie is duidelijk hoeveel woorden ik nodig heb om de hand-op-eikenbastbeleving te omschrijven. Vijfendertig.

Hier ver vandaan, in een ondoordringbaar woud, leeft een volk met een veel preciezere woordenschat. Het schijnt mijn beleving trefzeker in één woord te kunnen vatten. De sponzige, verende en enigszins plakkerige structuur van de vliegenzwam laat zich in de taal van dat verre volk eveneens bondig overbrengen. En ook voor al het andere dat aaibaar, voelbaar en tastbaar is, volstaat een enkel woord.

Dat ene woord voor de ruwe, vochtige, hier en daar fluweelzachte eikenbast met buigzame sprietjes heb ik aan deze zijde van de aardbol nooit gemist. Wel zijn hier andere omstandigheden die ik graag zuiverder zou willen duiden. Zo had ik graag een woord gekend voor het mengsel van verbazing, verwarring, hilariteit en lichte verontwaardiging dat mij sprakeloos aan een treinstoel gekluisterd hield, nadat een medereiziger zich via zijn glimmende Blackberry luid en monter had aangeprezen als ‘een procesmannetje dat zelf niet zoveel doet’.

Maar de behoefte aan een veelbetekenend woord dringt zich vooral op als ik na een werkzame dag mijn blik verruim van pc-scherm naar zolderraam, precies op het moment dat de zon zich nog eenmaal omdraait voor een afscheidskus en over alle bomen, huizen en mensen een gloeiendroze blos trekt, zodat ik mij kan inbeelden dat de hele wereld – procesmannetjes incluis – voor één kort moment charmant-verlegen zwijgt. Zesenvijftig.

 

Renske Postma, 5 februari 2012